Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ...ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ?
Μακάρι το παλικάρι να ξεπέρασε τον βαρύ τραυματισμό του, αν και από συζητήσεις που είχα με ανθρώπους που γνωρίζουν τα «ντε σου» του τραυματισμού του, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Δεν θα γράψω κάτι παραπάνω για τον Σωτήρη, που άλλωστε είναι στην καρδιά όλων μας ως ένα ταλέντο που είχε την τεράστια ατυχία να τραυματιστεί βαριά στο απόγειο της καριέρας του.
...
Η προετοιμασία λοιπόν ξεκίνησε για φέτος, αλλά η Διοικητική ανυπαρξία δεν προμηνύει αισιοδοξία.
Κανείς δεν έχει μιλήσει για τους φετινούς στόχους, οι οποίοι προς το παρόν προφανώς αφορούν κατ αρχάς την πρόκριση στους Ομίλους του champions league.
Πως θα συμβεί αυτό; Κανείς δεν είναι σε θέση να πει, γιατί απλούστατα προς το παρόν η ομάδα ξεκινά αποδυναμωμένη σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Θα μου πείτε, «μα αφού ακόμα δεν έφυγε κάποιος βασικός»
Θα απαντήσω, «και τι θα γίνει;»
Σύμφωνα με τη διοικητική κατάσταση αλλά και την επίσημη γραμμή της υποτιθέμενης σημερινής διοίκησης, πρώτο μέλημα είναι η πώληση παικτών για να βρεθούν λεφτά.
Άρα έχουμε ένα δεδομένο.
Ο μεγαλομέτοχος δεν θέλει να βάλει δεκάρα τσακιστή.
Θα μου πείτε, και οι άλλοι μικρότεροι μέτοχοι τι κάνουν;
Προφανώς και εκείνοι δεν βάζουν λεφτά, αφού ο μεγαλομέτοχος που έχει τον απόλυτο έλεγχο του Δ.Σ. τους λέει «βάλτε εσείς αυτά που σας αναλογούν για να δω κι εγώ τι θα βάλω».
Προσωπικά θεωρώ απόλυτα φυσιολογική την στρεβλή αυτή κατάσταση της αποστασιοποίησης ΟΛΩΝ των μετόχων, που δεν έχουν λόγο στη διοίκηση και βλέπουν την πανίσχυρη οικογένεια Βαρδινογιάννη να πηγαίνει «πάσο»… για να ρεφάρει από την εξαργύρωση των «μάρκων» που βρήκε στο τραπέζι (παίκτες με αυξημένη υπεραξία) από την προηγούμενη διοίκηση.
...
Οπότε η προετοιμασία ξεκίνησε από το σημείο «μηδέν».
Τίποτα δεν προοιωνίζει ότι η Διοίκηση θα πωλήσει τους παίκτες με αξία εγκαίρως για να προλάβει να βγει στην αγορά με αξιώσεις για τις προσθήκες που χρειάζεται η ομάδα.
(Γιατί, προσωπικά δεν μπορώ να δω ως ελπιδοφόρα προσθήκη τον Σωτήρη Λεοντίου. Ας μη γελιόμαστε αδέλφια και μακάρι να κάνω λάθος).
...
Μετά το μέγεθος «Σισέ» η ομάδα θα δυσκολευτεί να βρει τον παίκτη που θα σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του με την ευκολία που το έκανε ο Γάλλος.
Όπως στη μετά Βαζέχα εποχή παραπαίαμε με παίχτες της σειράς κι όπως μετά τον Βάντσικ ακόμα ψάχνουμε έναν χαρισματικό γκολκίπερ, κι όπως μετά τον Χένρικσεν ακόμα ψάχνουμε τον ηγέτη στην άμυνα κτλ κτλ
Για να ελπίζουμε ότι η ομάδα θα αποκτήσει ρυθμό και συνέχεια στην ανανέωση του ρόστερ, πρέπει να πέσουν ΧΡΗΜΑΤΑ.
Καλές και όμορφες οι ελπίδες ότι θα βρούμε ταλέντα για να κάνουμε μια νέα ομάδα, με τη διαφορά ότι για να βγάλεις ταλέντα πρέπει προηγουμένως να έχεις άρτια δομημένο κορμό, πάνω στον οποίο ο καλός κόουτς εύκολα θα μπορεί να κουμπώνει τα ταλέντα.
Όταν όμως βρίσκεις στα 30 του έναν Σισέ και τον πουλάς για να σου φέρει χρήματα, δεν χάνεις μόνο έναν πολύτιμο παίχτη αλλά κυρίως χάνεις τη συνέχεια και την αρμονία για να έχεις ισχυρό βασικό κορμό πάνω στον οποίο θα δουλέψεις με τα όποια ταλέντα σου κάτσουν.
Αυτό που είπε ο Γκόρντον για τον Μπασκετικό Παναθηναϊκό είναι η μεγάλη αλήθεια:
Ο Ολυμπιακός υπολείπεται του Παναθηναϊκού επειδή κάθε χρόνο ξεκινά απ την αρχή τη δημιουργία ομάδας, ενώ ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς έχει συνέχεια με βασικούς παίκτες που ξέρουν να σηκώνουν την ομάδα στις πλάτες τους στα δύσκολα. Και ξέρετε κάτι; Αυτοί οι βασικοί του Παναθηναϊκού δεν είναι κατ ανάγκη όλοι τους τα καλύτερα χαρτιά της ομάδας, αλλά γύρω από αυτούς ο Σέρβος μπορεί να δημιουργεί τη γνωστή τεράστια ομάδα με τις σοφές επιλογές των προσθηκών που κάνει.
...
Δεν υπάρχει λοιπόν βάσιμη ελπίδα για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, όσο θα επικρατεί η λογική του… πως θα βγει η χρονιά.
Συνεπώς η ομάδα θα παραμένει στάσιμη στην μετριότητα με τέτοιο management και το να μιλάμε για υψηλούς στόχους είναι μια ελπίδα όμοια με εκείνη που έχει ο παίκτης στο καζίνο, που κάθε μέρα ποντάρει απελπισμένα ξεπουλώντας τα υπάρχοντα του και φυσικά τελικά χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.
...
Η ομάδα φίλες και φίλοι μου, εκτός από ιδέα, είναι και εταιρεία. Και ως εταιρεία οφείλει να έχει business plan, από το οποίο δεν πρέπει να παρεκκλίνει αν θέλει να είναι σοβαρή.
Σε μια εταιρεία λοιπόν με υψηλούς στόχους, για κατάκτηση μεγάλων αγορών (βλ. εγχώριοι και ευρωπαϊκοί στόχοι) η Διοίκηση πρέπει να αποδέχεται τα λεγόμενα «ανοίγματα» κι όχι να τα φοβάται προβάλλοντας τα ως καταστροφικά. Τα «ανοίγματα» για μια σοβαρή εταιρεία, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια επένδυση στο μέλλον, κατά τον ίδιο τρόπο που δημιουργούν «ανοίγματα» οι εταιρείες των κ.κ. μετόχων στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.
Άλλωστε, όταν κάποιος θέλει να κάνει μεγάλες δουλειές και έχει τα χρήματα για να τις κάνει, δεν ανοίγει συνοικιακό μπακάλικο, αλλά υπερκατάστημα κάποιων χιλιάδων τ.μ. και φυσικά δημιουργεί "άνοιγμα" στα ταμεία του για να μπει γερά στον ανταγωνισμό, επιδιώκοντας την απόσβεση και κέρδη σύμφωνα με το business plan και όταν μπει στην αγορά δεν κάνει πίσω, γιατί πίσω (όπως κάνει από πέρυσι ο Παναθηναϊκός) υπάρχει μόνο η αποτυχία.
Τι ακριβώς λοιπόν μπορούμε να περιμένουμε από την ομάδα της εταιρείας «ΠΑΕ Παναθηναϊκός» όταν και αυτή η χρονιά ξεκινά με ένα management που θα μπορούσε να είναι ιδανικό για τον μπακάλη της γειτονιάς μου, όχι όμως για μια εταιρεία με υψηλούς μεσομακροπρόθεσμους στόχους...;
Υ.Γ. Περιμένω τα σχόλια σας και τις ερωτήσεις σας αν θέλετε, θα σας απαντήσω με σχόλιο ακόμα και αν γίνει και ένας διάλογος μεταξύ μας.
About Greenarea13
Δεν υπάρχουν σχόλια