"ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΟΥ (το) ΠΑΩ;"
Tο πλήρωμα του χρόνου που λένε και οι γραμματιζούμενοι, και αποφασίζω ότι ήλθε ο καιρός να αφήσω την ομάδα στα χέρια κάποιων άλλων.Είτε γιατί κουράστηκα να βάζω λεφτά, είτε γιατί βαρέθηκα να βρίζουν όλη μου την οικογένεια εν χορώ κάποιοι «αληταράδες», είτε γιατί βρε αδελφέ οι άλλες μου επιχειρηματικές δραστηριότητες δεν μου αφήνουν πλέον ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο και τέλος, είτε γιατί το πήρα απόφαση ότι το Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και τσάμπα καίει η λάμπα.
Τι κάνω λοιπόν;
Σηκώνομαι ένα ωραίο πρωί και πάω στον Προεδρεύοντα του Δ.Σ. και του λέω: «Δημήτρη μου, ως εδώ ήταν! Εμείς αποχωρούμε και θα βγω να ανακοινώσω ότι θέτω τις μετοχές μας στη διάθεση των υπολοίπων μετόχων, που δόξα το θεό, έχουν κι αυτοί κάποια εκατομμύρια καβάτζα και μπορούν όποιοι έχουν το μικρόβιο να βάλουν κάποια από δαύτα στην ομάδα».
Την επομένη καλώ έναν - έναν τους μετόχους και τους λέω ακριβώς το ίδιο. Ούτε λέξη διαφορετική σε κανέναν:
«Κύριε τάδε, σας ενημερώνω ότι η οικογένεια μου θέλει να αποχωρήσει απ τον Παναθηναϊκό. Η απόφαση είναι ειλημμένη και δεν αλλάζει. Για το καλό της ομάδας θα διαθέσω τις μετοχές μου σε εσάς τους μετόχους και εσείς μεταξύ σας βρείτε την άκρη, όποιος επιθυμεί να πάρει μερίδιο για να συνεχίσει η ομάδα ομαλά την πορεία της στο μέλλον. Σας σέβομαι και σας υπολείπομαι όλους, ανεξαιρέτως αν ειπώθηκαν και κάποιες κουβέντες μεταξύ μας. Ότι έγινε - έγινε και δεν ξεγίνεται, λάθη έγινα απ όλους, ας κρατήσουμε ένα επίπεδο να εμφανιστούμε στην κοινή γνώμη έστω και στην στιγμή της αποχώρησης μου ενωμένοι. Στη διάθεση σας να συναντηθούμε όλοι μαζί την ερχόμενη βδομάδα και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των ΜΜΕ να συμφωνήσουμε και τις λεπτομέρειες για το γήπεδο που είναι σε εκκρεμότητα».
Κάτι τέτοιο θα έλεγα και με το σωστό τρόπο θα δρομολογούσα τις εξελίξεις για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού.
Ούτε αιχμές, ούτε κριτική, ούτε ιαχές πολέμου.
Θα εμφανιζόμουν λοιπόν στην κοινή γνώμη ενωτικός κι όποιος απ τους μετόχους ήθελε να πυροδοτήσει το κλίμα θα εισέπραττε τη χλεύη και των οπαδών και των μετόχων που θα εκτιμούσαν την ύστατη προσπάθεια μου να υπάρξει ομαλή συνέχεια στον Παναθηναϊκό.
Είμαι ο Βαρδινογιάννης και η οικογένεια μου έχει τον Παναθηναϊκό επί 30 χρόνια.
Το 2008 εμφανίζομαι στην κοινή γνώμη ως εμπνευστής του πολυμετοχικού μοντέλου και καλώ κάποιους ανθρώπους που είχαν κάνει την ΠΕΚ να πάρουν μετοχές. Κοστολογώ τον Παναθηναϊκό στα 200 μύρια και με βάση αυτό το ποσό γίνεται αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην οποία αφήνω προς διάθεση το 35% περίπου (10% είναι του ερασιτέχνη και το άλλο 55 δικό μου).
Γίνεται ότι γίνεται, χαρές και πανηγύρια, χαμόγελα, φωτογραφίες υποσχέσεις και η πολυμετοχικότητα παίρνει σάρκα και οστά. Τον πρώτο χρόνο χάνεται το πρωτάθλημα αλλά τον δεύτερο με μεγάλες μεταγραφές, η ομάδα κατακτά και το ντάμπλ.
Λίγο πριν την κατάκτηση των τίτλων, βάζω τα ΜΜΕ που ελέγχω. να ξεκινήσουν μια γκρίνια για τα δυσθεώρητα έξοδα, αφήνοντας αιχμές για «ένα πρωτάθλημα που κόστισε πολλά» κι έτσι δημιουργώ κλίμα σύγχυσης στους οπαδούς. «Πάρτε το και φύγετε» ήταν ο τίτλος μιας εφημερίδας παναθηναϊκών απόψεων και ο κόσμος διαβάζει παγωμένος το ορατό πλέον ενδεχόμενο να αποχωρήσει ο Νικόλας Πατέρας με τη μομφή του κακού διαχειριστή, που πλήρωσε πολλά (με υπονοούμενα. άραγε που;) για να κατακτήσει η ομάδα ένα πρωτάθλημα.
Και με αυτά και άλλα πολλά και παράξενα, η πολυμετοχικότητα μπαίνει στον πάγο πριν καλά - καλά προλάβει να βγάλει νεογιλούς (βρεφικά δοντάκια). Και επιστρέφω στα πράγματα ως εγγυητής της ασφαλούς συνέχειας της ομάδας, αλλά δεν αναλαμβάνω ούτε τώρα ο ίδιος τον Προεδρικό θώκο. Στην αρχή βρίσκω έναν συνταξιούχο πολιτικό, που τρώει το κράξιμο της ζωής του απ τους οπαδούς όταν στην πρώτη του συνέντευξη μπερδεύει τον Παναθηναϊκό με τον Συνασπισμό. και κάπου εκεί προσπαθώ να φέρω πίσω τους μετόχους, αλλά το κόλπο δεν πιάνει και σύντομα ξαναβρίσκομαι στο σημείο μηδέν για να επιστρέψω στην παλιά δοκιμασμένη συνταγή του Προέδρου - Υπαλλήλου και. έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
Η ομάδα πάει απ το κακό στο χειρότερο, η προετοιμασία αποδεικνύεται καταστροφική για το ξεκίνημα της σαιζόν (η αρχή το ήμισυ του παντός) και στην πορεία αποδεικνύεται ότι η παράγκα που είχε νικηθεί απ την Πολυμετοχικότητα επανακάμπτει και σφάζει την ομάδα δίχως καν να κρατιούνται τα προσχήματα. Η χρονιά χάνεται και τα εκατομμύρια του CH.L.εξανεμίζονται κι αυτά.
Το επόμενο καλοκαίρι πουλάω το βαρύ πυροβολικό της ομάδας και φέρνω άγνωστους παίκτες που ήταν στα αζήτητα, για να κάνω ταμείο, με αποτέλεσμα να μηδενιστεί το ενδιαφέρον των οπαδών για εισιτήρια διαρκείας, να χάσω την πρόκριση στους χρυσοφόρους ομίλους του CH.L. προς όφελος του μισητού αντιπάλου. Χάνω και την πρόκριση στους ομίλους του EU.L. και καταφέρνω να αδειάσει το ταμείο, αφού ούτε λεφτά βάζω, ούτε κανείς απ τους μετόχους με εμπιστεύεται για να ανταποκριθεί στην Α.Μ.Κ. που ζητώ.
Και κάποια στιγμή εμφανίζομαι στην αρχή της σαιζόν και ανακοινώνω ότι η οικογένεια μου πήρε την απόφαση για την πλήρη, οριστική και αμετάκλητη αποχώρηση απ τον Παναθηναϊκό.
Αντί όμως να απευθυνθώ στους μετόχους και συνεταίρους μου, επιλέγω να ρίξω τις αιχμές μου για την πολυμετοχικότητα και όταν έρχεται η «πληρωμένη απάντηση» απ τον ιδρυτή της Πολυμετοχικότητας σπεύδω να διαμαρτυρηθώ για τους κακούς του τρόπους και βάζω τα ΜΜΕ (μου) να κηρύξουν τον ΠΟΛΕΜΟ. Μετά. Τσάκας, Πρίγκιπας. και μεγαλεία!
Όποιος κατάλαβε. κατάλαβε τι έχω στο μυαλό μου
Γεια σας αδέλφια!
About Greenarea13
Δεν υπάρχουν σχόλια