ΓΙΑΤΙ ΚΟΥΡΑΖΕΤΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ; ΣΟΥΤ ΡΕ, ΣΟΥΤ!
Έχουμε τρελαθεί όλοι με τον Παναθηναϊκό, ούτε τα προφανή, αυτά βλέπει αγώνα με αγώνα ο Ουζουνίδης και έχει τρελαθεί...
Το πώς χάθηκε η νίκη με τη Χαλκηδόνα (Ατρόμητος) στο Περιστέρι ακόμα δεν μπορεί κανείς να το χωνέψει, βέβαια υπάρχουν οι γνωστές επιθετικές αστοχίες από τον Μολινς αλλά και διαιτητικές σφαγές αλλοίωσης αποτελέσματος από το γνωστό Μάνταλο.
Παρά τις πολλές απουσίες βασικών ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, έφτανε εύκολα στην περιοχή των αντιπάλων, αλλά οι επιπόλαιες τελικές κούραζαν τους πάντες, οι πράσινοι κρατούσαν τη μπάλα παραπάνω απ όσο έπρεπε και την έφεραν γύρο γύρο από την περιοχή, πασουλες και πασουλες, ούτε ένα σουτ, δεν γίνεται να μπούνε με τη μπάλα στα δίχτυα, δεν γίνεται συνέχεια, είδαμε και τις κάθετες, με τον Μολινς πάλι να χάνει το άχαστο μόνος τους με ένα χλιαρό και κακό πλασέ, σουτ ρε παιδιά σουτ και τα οφέλη μπορεί να είναι περισσότερα ακόμα και σε απόκρουση πάλι μπορείς να εκμεταλλευθείς ένα κακό διώξιμο του αντιπάλου τερματοφύλακα.
Απαράδεκτη νοοτροπία όταν οι γηπεδούχοι έμειναν με παίχτη λιγότερο, αντί να έχουμε περισσότερη συγκέντρωση για καλές τελικές στην επίθεση, πάλι το παιχνίδι των πράσινων ήταν νευρικό, όταν έπαιξαν καλά τη μπάλα κάτω έστω προς στο τέλος, έγινε πέναλτι αλλά ο Μάνταλος είπε όχι, ήταν το δεύτερο "καραμπίνατο" που δεν έδωσε.
Σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια οι πράσινοι έχασαν τη νίκη αψυχολόγητα, ας σκεφτούν που θα ήμασταν τώρα με αυτούς τους 6 βαθμούς, ενώ πήρανε μόνο 2 και η ψυχολογία στα κάτω μας, κρίμα χάθηκε ένα σημαντικό διπλό στην έδρα του "συμμορίτη" (σύμφωνα με το βούλευμα) Σπανού.
Ο Ουζουνίδης έκανε καλά που χρησιμοποίησε τους Ινσούα, Αυλωνίτη και Διούδη στο τέρμα, οι τρεις τους έκαναν αξιοπρεπής εμφάνιση παρά τις αποχές που είχαν από την αγωνιστική δράση, όμως ο πιο διακριθής ήταν ο Διούδης.
Επίσης ο κόουτς πρέπει να βγάλει τον Μολινς από την κορυφή ως πρώτη επιλογή, μπορεί να παλεύει να είναι τίμιος κλπ, αλλά έχει χάσει τα αχαστα, μέχρι να ξεκαθαριστει τι θα γίνει με τον Τσάβες, χίλιες φορές ο Πίσπας στην κορυφή της επίθεσης.
Ας πάμε και στην σφαγή Μάνταλου ο οποίος πήδηξε από το κόκκινο άρμα και πήγε στο ασπρόμαυρο/κιτρινόμαυρο, αφού πλέον έχουν αλλάξει τα κόζια, άλλαξε και αυτός στρατόπεδο, δεν άλλαξε όμως ο ρόλος του κουταλιού που είχε και έχει, σε "ειδικές" αποστολές είναι πάντα εκεί να εκτελεί...όπως και το έκανε, στα 3 καθαρά πέναλτι έδωσε το ένα, ενώ αν έδινε το πρώτο το ματς θα είχε τελειώσει από πολύ νωρίς, αλλά όλα αυτά γίνονται γιατί μας φοβούνται σε όποια κατάσταση και αν είμαστε.
Είναι φανερό πως ακόμα και τώρα ένας να αναλάμβανε την ομάδα, το πρωτάθλημα θα το είχε κατακτήσει, επίσης δεν θα είχες και τα αισχρά που έγιναν μετά τον αγώνα, ούτε φυσικά να σε σφάζουν τα κοράκια.
Editorial: (greenarea team)
Το πώς χάθηκε η νίκη με τη Χαλκηδόνα (Ατρόμητος) στο Περιστέρι ακόμα δεν μπορεί κανείς να το χωνέψει, βέβαια υπάρχουν οι γνωστές επιθετικές αστοχίες από τον Μολινς αλλά και διαιτητικές σφαγές αλλοίωσης αποτελέσματος από το γνωστό Μάνταλο.
Παρά τις πολλές απουσίες βασικών ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, έφτανε εύκολα στην περιοχή των αντιπάλων, αλλά οι επιπόλαιες τελικές κούραζαν τους πάντες, οι πράσινοι κρατούσαν τη μπάλα παραπάνω απ όσο έπρεπε και την έφεραν γύρο γύρο από την περιοχή, πασουλες και πασουλες, ούτε ένα σουτ, δεν γίνεται να μπούνε με τη μπάλα στα δίχτυα, δεν γίνεται συνέχεια, είδαμε και τις κάθετες, με τον Μολινς πάλι να χάνει το άχαστο μόνος τους με ένα χλιαρό και κακό πλασέ, σουτ ρε παιδιά σουτ και τα οφέλη μπορεί να είναι περισσότερα ακόμα και σε απόκρουση πάλι μπορείς να εκμεταλλευθείς ένα κακό διώξιμο του αντιπάλου τερματοφύλακα.
Απαράδεκτη νοοτροπία όταν οι γηπεδούχοι έμειναν με παίχτη λιγότερο, αντί να έχουμε περισσότερη συγκέντρωση για καλές τελικές στην επίθεση, πάλι το παιχνίδι των πράσινων ήταν νευρικό, όταν έπαιξαν καλά τη μπάλα κάτω έστω προς στο τέλος, έγινε πέναλτι αλλά ο Μάνταλος είπε όχι, ήταν το δεύτερο "καραμπίνατο" που δεν έδωσε.
Σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια οι πράσινοι έχασαν τη νίκη αψυχολόγητα, ας σκεφτούν που θα ήμασταν τώρα με αυτούς τους 6 βαθμούς, ενώ πήρανε μόνο 2 και η ψυχολογία στα κάτω μας, κρίμα χάθηκε ένα σημαντικό διπλό στην έδρα του "συμμορίτη" (σύμφωνα με το βούλευμα) Σπανού.
Ο Ουζουνίδης έκανε καλά που χρησιμοποίησε τους Ινσούα, Αυλωνίτη και Διούδη στο τέρμα, οι τρεις τους έκαναν αξιοπρεπής εμφάνιση παρά τις αποχές που είχαν από την αγωνιστική δράση, όμως ο πιο διακριθής ήταν ο Διούδης.
Επίσης ο κόουτς πρέπει να βγάλει τον Μολινς από την κορυφή ως πρώτη επιλογή, μπορεί να παλεύει να είναι τίμιος κλπ, αλλά έχει χάσει τα αχαστα, μέχρι να ξεκαθαριστει τι θα γίνει με τον Τσάβες, χίλιες φορές ο Πίσπας στην κορυφή της επίθεσης.
Ας πάμε και στην σφαγή Μάνταλου ο οποίος πήδηξε από το κόκκινο άρμα και πήγε στο ασπρόμαυρο/κιτρινόμαυρο, αφού πλέον έχουν αλλάξει τα κόζια, άλλαξε και αυτός στρατόπεδο, δεν άλλαξε όμως ο ρόλος του κουταλιού που είχε και έχει, σε "ειδικές" αποστολές είναι πάντα εκεί να εκτελεί...όπως και το έκανε, στα 3 καθαρά πέναλτι έδωσε το ένα, ενώ αν έδινε το πρώτο το ματς θα είχε τελειώσει από πολύ νωρίς, αλλά όλα αυτά γίνονται γιατί μας φοβούνται σε όποια κατάσταση και αν είμαστε.
Είναι φανερό πως ακόμα και τώρα ένας να αναλάμβανε την ομάδα, το πρωτάθλημα θα το είχε κατακτήσει, επίσης δεν θα είχες και τα αισχρά που έγιναν μετά τον αγώνα, ούτε φυσικά να σε σφάζουν τα κοράκια.
Editorial: (greenarea team)
Δεν υπάρχουν σχόλια