"ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ..."
Πριν προχωρήσουμε στο άρθρο μας, λίγα λόγια για μένα... Τα άρθρα θα τα υπογράφω με το όνομα "Deep Green"(λόγω και των αγαπημένων μου Deep Purple) και η στήλη μας θα λέγεται..."ΠΡΑΣΙΝΑ ΦΩΤΑ". Είμαι έμπειρος δημοσιογράφος, σε λίγα χρονάκιαα μάλιστα κλείνω και τα 50 μου, Παναθηναϊκός από την εποχή του Γουέμπλεϋ. Παρακολουθώ όλα τα τεκταινόμενα στον Παναθηναϊκό μας και μέσα από τις γνωριμίες που έχω...γνωρίζω αρκετά! Δεν θα σας κρύψω ότι στις 13 του Απρίλη του 2008, ήμουν κι εγώ ΕΚΕΙ! Είχα ταξιδέψει αυθημερόν για να ενώσω τη φωνή μου με εκείνη των χιλιάδων αδελφών για τη νέα εποχή. Αυτά από εμένα.
Ας μιλήσουμε για φτώχεια λοιπόν....
Όπως είναι φυσικό, σε μεγαλύτερο βαθμό θα με απασχολήσουν τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, αφού διακαής πόθος όλων μας είναι πάντα, ο Παναθηναϊκός να έχει την πρωτοκαθεδρία , τα βασιλικά σκήπτρα του Βασιλέα όλων των σπορ, ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ!
Αδέλφια, θα 'θελα να μπορώ να γράψω για ωραία πράγματα. Δυστυχώς όμως, όσα διαδραματίζονται στον Παναθηναϊκό μας, μόνο ωραία δεν είναι.
Όπως θα καταλάβατε από τις πρώτες γραμμές αυτού του άρθρου, δεν συγκαταλέγομαι μεταξύ εκείνων που σήμερα τα βρίσκουν όλα "ρόιδο" στην ομάδα.
Αν ανατρέξουμε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων πέρυσι την άνοιξη, θα θυμηθούμε ότι ακόμα και οι πιο πικρόχολοι δηλητηριογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ, εκτιμούσαν πριν ακόμα σηκώσουμε την κούπα του Κυπέλλου, ότι ο Παναθηναϊκός βάζει τις βάσεις για μια δυναστεία στο ποδόσφαιρο.
Ο γάβρος είχε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και στον Παναθηναϊκό, όλα κυλούσαν ομαλά.
Στις κερκίδες επικρατούσε ηρεμία και κανείς δεν διαφωνούσε ότι ο ποδοσφαιρικός σχεδιασμός της ομάδας ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, με τις όποιες παρατηρήσεις μπορούσε κανείς να θέσει αναφορικά με τις μεταγραφές που είχαν γίνει, τον κόουτς κτλ.
Είμαι στο γήπεδο από τα παιδικά μου χρόνια.
Το κλίμα ομόνοιας που είχαμε το 2010, είχα χρόνια να την απολαύσω. Ο Νικόλας Πατέρας ως Πρόεδρος είχε πετύχει την πολυπόθητη ηρεμία, και τρανή απόδειξη ήταν τα πολλά sold out, που προκαλούσαν φθόνο στα αντίπαλα σωματεία της souper league.
Δυστυχώς όμως, σε ορισμένους αυτή η εικόνα του Παναθηναϊκού με τους υψηλούς στόχους και τον κόσμο του προσηλωμένο στην ποδοσφαιρική ανάπτυξη της ομάδας, δεν άρεσε.
Η χολή δεν άργησε να ξεχυθεί μέσα από τη μελάνι των υποτιθέμενων "πράσινων" εφημερίδων, που μέσα από ένα απόλυτα οργανωμένο κρεσέντο έστησαν στην γκιλοτίνα την πολυμετοχικότητα και την έσφαξαν στα σπάργανα.
Και δεν άργησε να επέλθει η επιθυμητή σύγχυση μεταξύ των οπαδών.
"Χρεοκοπήσαμε", "βουλιάζουμε", "ΔΝΤ", "καταστραφήκαμε", "το ντάμπλ των εκατομμυρίων..."
Δημοσιεύματα που δεν θα τολμούσαν ούτε τα πιο ευφάνταστα νοσηρά μυαλά στο λιμάνι, είδαν το φως της δημοσιότητας από τις "πράσινες" φυλλάδες.
Ο Πανικός στις τάξεις των οπαδών ήλθε σαν τον χειρότερο εφιάλτη των ονείρων κάθε αγνού οπαδού της Παναθηναϊκής οικογένειας.
Το δηλητήριο είχε κάνει τη δουλειά του, ποτίζοντας τα μυαλά μας.
Αρχίσαμε να αμφισβητούμε αυτό που δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν ούτε οι τσουκαλάδες.
"Το ντάμπλ ήταν... αποτέλεσμα της κατασπατάλησης εκατομμυρίων ευρώ".
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο "κακός διαχειριστής" Νικόλας Πατέρας δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο!
Σιγά το κατόρθωμα... "κι εγώ με τόσα μύρια παίρνω τρεμπλ, έλεγαν τα παπαγαλάκια"
Η αδρανοποίηση των μετόχων που πίστεψαν στο όραμα ήλθε ως φυσικό επακόλουθο της άθλιας επίθεσης που δέχθηκε η πολυμετοχική διοίκηση.
Λίγη σημασία έχει αν κανείς απ τους μετόχους ποτέ δεν εξέφρασε παράπονο για τη διοίκηση του ντάμπλ. Σημασία είχε να χύνονται καθημερινά τόνοι δηλητήριο για να επέλθει σύγχυση και αμφισβήτηση.
Από οπαδοί γίναμε λογιστές.
Ξαφνικά πήραμε όλοι ένα κομπιουτεράκι και αρχίσαμε να μετράμε τα μύρια και μας πήρε ο πόνος για το αν η τάδε μεταγραφή έβγαλε τα λεφτά της ή όχι.
Κάποιοι από εμάς άρχισαν να κρεμούν και κουδούνια σε αναγνωρισμένης αξίας παίκτες, γιατί είχαμε άποψη για το ύψος του συμβολαίου τους!
Το αποτέλεσμα το "ήπιαμε" φέτος σταλιά σταλιά...
Από το ζενίθ στο ναδίρ.
Ο Παναθηναϊκός που πήγαινε να εγκαθιδρύσει μια δυναστεία έγινε ομαδούλα που την κάνει "γιο - γιο" κάθε Μπεεε...ος.
Η 13 του Απρίλη του '08 φαντάζει πλέον ως μυθική μέρα.
Σαν να μην ήμασταν όλοι εκεί. Μικρά παιδιά του δημοτικού πιασμένα χέρι - χέρι απ τους γονείς και τους παππούδες τους, μάνες με τα παιδιά στα καροτσάκια, έφηβοι, νέοι, μεσήλικες, γέροι, απ όλα τα σημεία της χώρας, με μια φωνή απαιτούσαμε να γυρίσει σελίδα ο Παναθηναϊκός μας.
Την άνοιξη του '10 γίναμε όλοι μάρτυρες, ίσως της πιο μελανής σελίδας στην σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία του Παναθηναϊκού.
Βλέπαμε την αυτοκτονία και ακούγαμε τους αλλόθρησκους να μας λένε: "ρε σεις, βαλθήκατε να μας κάνετε δώρο του χρόνου τα πάντα;", αλλά δεν βγήκαμε στους δρόμους.
Οι Πραξικοπηματίες νίκησαν τους Επαναστάτες!
Ο δρόμος των αποτυχιών άνοιξε διάπλατα και πάλι στην πορεία του Παναθηναϊκού.
Η Χούντα επανέκτησε τις δυνάμεις της και έριξε στη μάχη όλα τα μέσα, προκειμένου να επαναφέρει "Την Τάξιν" του καθεστώτος, το οποίο προσπαθήσαμε να ανατρέψουμε.
Αδέλφια,
ο ποιητής έχει γράψει: "... για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ".
Ο Παναθηναϊκός μας είναι το μεγαλύτερο αθλητικό σωματείο της χώρας, και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης.
Απ τη μόνη φτώχεια που κινδυνεύει πραγματικά ο Παναθηναϊκός, είναι η απουσία οράματος, η συγκατάβαση και η υποταγή του πνεύματος των Παναθηναϊκών ψυχών σε μίζερες, μικρολογιστικές αντιλήψεις και ο εφησυχασμός των οπαδών για το αύριο.
Ανοίγω σήμερα αυτό το βήμα, χωρίς φόβο και πάθος, με την ελπίδα ότι μέσα από την ανταλλαγή απόψεων και κοινών προβληματισμών, θα συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις για να ανάψει ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ στην ποδοσφαιρική ανάπτυξη της ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Για την Πανάθα ρε γμτ!
Υ.Γ.1)Στο επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για την περιβόητη ενότητα που επικαλούνται διάφοροι....
Υ.Γ.2) Περιμένω τα σχόλια σας και τις ερωτήσεις σας αν θέλετε, θα σας απαντήσω με σχόλιο ακόμα και αν γίνει και ένας διάλογος μεταξύ μας.
Editorial: Deep Green
About Greenarea13
Δεν υπάρχουν σχόλια