Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Ωστόσο μετά από πολλά χρόνια βλέπουμε όλοι ότι η κερκίδα επιδεικνύει μια πρωτοφανή ωριμότητα με την ομόθυμη στήριξη που προσφέρει στην ομάδα διαρκώς και παντού.
Το σύνθημα «όπου κι αν παίζεις πάντα θα σ’ακολουθώ» γίνεται πράξη από τους οπαδούς που δεν αφήνουν ποτέ την ομάδα να παίξει μόνη της. Αλλά και το σύνθημα «στις χαρές και τις λύπες μαζί» φέτος έχει αποκτήσει κυριολεκτικό νόημα, με τους οπαδούς να μην σταματούν να τραγουδούν στις κερκίδες χάνει ή κερδίζει η ομάδα βαθμούς.
Η πολυπόθητη ενότητα στις τάξεις των οπαδών της ομάδας μας γίνεται επιτέλους πράξη μετά από πολλές δεκαετίες κατά τις οποίες κυριάρχησε η διχόνοια, την οποία τεχνηέντως φρόντιζε η ακατονόμαστη διοίκηση της «οικογένειας…» να σπέρνει για να θερίζει μετά θύελλες. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι η ομάδα δομείται πάνω σε μια νέα φιλοσοφία από τον κόουτς Αναστασίου, ο οποίος χαίρει της αναγνώρισης του κόσμου, αφού πείθει ότι μπορεί να παρουσιάζει ένα αξιόλογο και μαχητικό σύνολο στο χορτάρι αξιοποιώντας το έμψυχο δυναμικό που αντλεί από τις Ακαδημίες της ομάδας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ίσως κάποιοι να θεωρούν ότι η δουλειά του τεχνικού τιμ της ομάδας να είναι απλή και εύκολη, ωστόσο μόνο τέτοια δεν είναι. Σε ένα πρωτάθλημα που είναι υποταγμένο στα κελεύσματα της παράγκας του λιμανιού, με διαιτητές που άλλα βλέπουν κι άλλα σφυρίζουν δίχως να σέβονται τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αλλά και τους βασικούς αιμοδότες του αθλήματος, δηλαδή τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου, δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν κόουτς και τους συνεργάτες του να δουλέψουν με νέα παιδιά που ρίχνονται στη φωτιά με το ρίσκο να ξενερώσουν σε βαθμό που να τους εξωθήσει στην αναζήτηση του ποδοσφαιρικού τους μέλλοντος εκτός συνόρων.
Ο Αλαφούζος κατάλαβε από νωρίς ότι έχει μόνο μια επιλογή στην προσπάθεια να πετύχει την αγωνιστική ανάπτυξη της ομάδας. Κι αυτή η επιλογή εμπεριείχε ένα μεγάλο ρίσκο. Να εμπιστευτεί στο 100% τους Αναστασίου – Σαραβάκο – Νταμπίζα (δεν θέλω ουουου…) παραδίδοντας τους τα κλειδιά της ομάδας δίχως την παραμικρή παρέμβαση στις επιλογές τους από τον ίδιο ή άλλους συνεργάτες του. Τεράστιο το ρίσκο που πήρε ο Αλαφούζος αν αναλογιστεί κανείς ότι έπρεπε να πείσει και τους οπαδούς (εντός και εκτός Συμμαχίας) να στηρίξουν την προσπάθεια του χωρίς γκρίνιες ακόμα και όταν θα έβλεπαν την ομάδα να βγαίνει νωρίς φέτος εκτός πρωταθλητισμού. Πέτυχε όμως. Αλλά και ο Αναστασίου πήρε τεράστιο ρίσκο απ την αρχή της χρονιάς με την εμπιστοσύνη που έδειξε στα ταλέντα της Ακαδημίας και τις μεταγραφικές επιλογές του καλοκαιριού με το χαμηλότερο μπάτζετ όλων των εποχών για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
Δεν μιλάμε για μια μικρομεσαία επαρχιακή ομάδα, αλλά για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, ο οποίος φέτος παλεύει αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά κόντρα σε όλους και σε όλα και παράλληλα προσπαθεί να κτίσει την ομάδα του μέλλοντος. Πλέον η ομάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου δεν ήταν το καλύτερο, ωστόσο οι στόχοι παραμένουν ρεαλιστικοί. Ζωντανός και εφικτός στόχος είναι η κατάκτηση του Κυπέλου που οδηγεί κατευθείαν στους ομίλους του Europa League και παράλληλα η ομάδα παραμένει στο κυνήγι της πρώτης θέσης στα play off για να διεκδικήσει τον Αύγουστο την είσοδο στους χρυσοφόρους ομίλους του Champions League. Κι όλα αυτά ο Παναθηναϊκός μας καλείται να τα πετύχει με το ρόστερ του να απαρτίζεται από πολλά νέα και άπειρα ταλέντα της Κ20. Αυτό το στοιχείο είναι που προσωπικά με κάνει αισιόδοξο για την επόμενη μέρα, για την ομάδα του μέλλοντος που θα βάλει στόχο το πρωτάθλημα και θα εκθρονίσει το σάπιο κατεστημένο του λιμανιού. Ο Παναθηναϊκός φέτος βάζει γερά θεμέλια για να κτιστεί μια ομάδα πολλά υποσχόμενη, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και στις υποδομές του.
Η προσπάθεια του Αναστασίου και όλου του τεχνικού τιμ του συλλόγου με τα «πιτσιρίκια» δημιουργεί ένα λαμπρό κίνητρο για κάθε νέο ταλαντούχο ποδοσφαιριστή της χώρας, που μέσα απ την δουλειά που γίνεται στον Παναθηναϊκό μας, βλέπει ότι ανοίγεται μπροστά του ο δρόμος των ίσων ευκαιριών, που ως τώρα στην χώρα μας ήταν απλά υπόσχεση. Ο Παναθηναϊκός, από μια ομάδα που κυνηγά μεταγραφές αεροδρομίου γίνεται μια ομάδα που δίνει πραγματικό κίνητρο στους νέους ποδοσφαιριστές να ξεκινήσουν σωστά την επαγγελματική τους καριέρα και να μην γίνουν γυρολόγοι δανεικοί δεξιά κι αριστερά σε «παραρτήματα» μέχρι να τους ξεχάσει η μάνα τους.
Αδέλφια, φέτος η ομάδα θα φέρει χαρές και λύπες. Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει απ το περσινό καλοκαίρι είναι πραγματικά σοβαρή και αξίζουν συγχαρητήρια στην Θ13 που την στήριξε απ την αρχή και συνεχίζει να τη στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις, παρά και τα ατυχή αποτελέσματα, συμπαρασύροντας όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού κάθε Κυριακή σε ένα ξέφρενο πάρτι όπου κι αν παίζει η ομάδα. Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν έχει απλά μέλλον, αλλά ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εμείς, ο κάθε ένας ανώνυμος οπαδός της ομάδας, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να τραγουδάμε... ΤΟΝ ΠΑΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΔΙΧΩΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΚΙ ΟΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΩ …!
Editorial:Deep Green
About Greenarea13
Δεν υπάρχουν σχόλια